ونه فکر به آینده‌، زندگی را شادتر می‌کند؟

فرارو- لحظه های خود را در ۱۰ سال آینده تصور کنید. بسته به سنی که ممکن است چند تار موی سفید و چین و چروک بیشتر داشته باشید و شاید به امید تغی. اما آیا کسی هستید که شما را شبیه خود امروزی کنید؟ یا با خودِ آینده‌تان احساس غریبی می‌کنید؟ بر اساس گنجینه های از مطالعات روانشناسی دهه گذشته، پاسخ افراد به این پرسشها معمولاً تفاوت زیادی دارد و نشان دهنده های شگفت انگیزی درباره گرایش های رفتاری آنها است.

به گزارش فرارو به نقل از بی بی سی ; برخی از افراد نسبت به خود آینده‌شان حس روشنی دارند که به هویت واقعی آن‌ها بسیار نزدیک هستند. این افراد نسبت به پول‌شان پذیرنده هستند و نسبت به رفتارشان با دیگران اخلاقی‌تر عمل می‌کنند. نها مشتاقند طوری رفتار کنند که زندگی در سالهای پیش رو برای آن ها آسان تر شود.

اما خیلی از افراد با تصور کردن خودِ آینده‌شان به عنوان تسلسلی از خودِ امروزشان مشکل دارند. این افراد نسبت به رفتارهایشان مسئولیت پذیری کمتری دارند. این گونه است که آنها خود آینده شان را به عنوان یک فرد خاص میبینند که ارتباط با هویت امروز دارند، در نتیجه آنها کمتر نگران عواقب بلندمدت اعمالشان هستند.

شما معمولاً می‌توانید خودتان آینده‌تان را به عنوان رابطه‌ای فکر کنید که باید آن را پرورش دهید. برای تقویت حس همدلی و دلسوزی برای فردی که در آینده می‌تواند استراتژی‌های ساده‌ای وجود داشته باشد که نتایج مثبتی از نظر سلامت شادی و امنیت مالی به همراه داشته باشد.

انگیزه و الهام تحقیقات روانشناختی روی آینده آینده را می‌توان در نوشته‌های فیلسوفانی. باتلر در سال 1736 می گوید: “اگر خود یا فرد امروز با خود یا فرد فردا یکسان نباشند مانند افراد دیگر باشند، خود امروز به واقع دیگر برایش مهم نیست چه بر سر خود فردایش خواهد آمد، درست مثل هر آن چه ممکن است باشد.” بر سر یک غریبه بیاید.»

این تئوری بعد‌ها توسط دِرِک پارفیت (Derek Parfit) فیلسوف بریتانیایی گسترش یافت و از آن دفاع شد. هار پارفیت توجه محقق جوانی به نام هَل هِرشفیلد (Hal Hershfield) را به خود جلب کرد. هرشفیلد که استادیار، تصمیم گیری رفتاری و روانشناسی در دانشگاه کالیفرنیا، لس‌آنجلس است. هرشفیلد حدس میزد که ارتباط با خود آینده ممکن است روشنگر بسیاری از عناصر غیرمنطقی رفتاری ما باشد از جمله عدم تعادل ما به پسانداز کردن برای دوران بازنشستگی در آینده.

هرشفیلد برای اطمینان از این حدس ناچار بود راهی برای سنجش میزان «همخوانی با خودِ آینده» یدا کند. او تصاویر ساده‌ای ترسیم کرد، دو جفت دایره دارد که هر یک نمایانگر خود در حال حاضر و خود آینده بود. دایره ها با درجات از همپوشانی ترسیم شده بودند و شرکت کنندگان باید تشخیص میدادند که کدامیک از دایره ها به بهترین شکل میزان شباهت دارند و آنها با خود آینده شان در 10 سال آینده احساس می کنند، توصیف می کند.
تصویر هرشفیلد از جفت‌های دیره‌ای است که نشانگر خود در آینده است. (منبع: هَل هرشفیلد، منتشر شده در روزنامه قضاوت و تصمیم گیری، ۲۰۰۹)

هرشفیلد پس از آن پاسخ شرکت‌کنندگان را با بررسی برنامه‌های مختلف مالی مقایسه کرد. در سرناریوهای یک آزمایش در اختیار شرکت‌کنندگان قرار گرفت که بر اساس سرمایه‌گذاری کوچکی را زودتر یا پاداش بزرگتری را دریافت کردند. همان طور که انتظار می‌رفت شرکت‌کنندگانی که با آینده احساس می‌کردند، بیشتر به‌صبح هستند

هرشفیلد برای بررسی این که آیا این به برنامه ریزی مالی صحیح با رفتار آنها در زندگی واقعی مطابقت دارد یا نه نگاهی به پسانداز فعلی شرکت کنندگان انداخته است. همان طور که انتظار می‌رفت او را دریافت کند که هرقدر شرکت‌کنندگان با آینده‌شان بیشتر احساس شپ کنند

هرشفیل در تحقیقات بعدی خود این پدیده های دیگر را در حوزه های زندگی بررسی می کند. برای نمونه، در سال ۲۰۱۸، حس همخوانی را با خودِ مردم آینده می‌توانند پیشگوی رفتارهایشان کنند. به این ترتیب که اگر شما آینده‌تان را قویاً تشخیص دهید، بهتر است بدن خود را تشخیص دهید، بهتر است در سال‌های پیش رو از سلامتی بهتری بهره ببرید.

آزمایش های دیگر نشان داد که بر اساس معیارهای همخوانی با خود آینده نمره ای بالاتری کسب کرده اند در قیاس با کسانی که در تشخیص خود آینده شان مشکل دارند از استانداردهای اخلاقی بالاتری دارند که احتمال تقلب کردن این افراد در آزمون ها کمتر است. به عقیده ای هرشفیلد “اگه مردم با خود آیندهشون ارتباط بهتری باشن، با اونا در تشخیص عواقب تصمیمات فعلی بر خود آیندهشون بیشتر میشه و این کار به اونا کمک میکنه روی رفتارهاشون کنترل کرده باشن.”

هرشفیل در سال ۲۰۲۰ تایید کرد که یک فرد یا عدم توانایی را در تشخیص خود آینده‌اش می‌تواند داشته باشد. یافته های یک مطالعه طولی که بیش از 4000 شرکت کننده را به مدت یک دهه پیگیری کرد، حاکی از آن بود که میزان همخوانی با خود آینده یک فرد در آغاز مطالعه می تواند پیشگوی رضایت از زندگی در 10 سال آینده باشد.

از همه مهمتر، این نتیجه حتی زمانی که هرشفیلد سلامت اولیه شرکت‌ها را کنترل کند نیز صادق بو. این یافته باعث شد این احتمال حذف شود: که با خود آینده آنها احساس ارتباط میکردند فقط این آزمایش را با رضایت بالاتری از زندگی آغاز کرده بودند و سپس این گونه باقی ماندند. در عوض، به نظر محتمل است که بیشتر در پایان این نتیجه آزمایشی تمام آن رفتارهای مثبت بود، رفتارهایی مانند پسانداز مالی و افزایش میزان ورزش که با هم زندگی راحتتری را فراهم می کند.

در این نتایج، تحقیقات علوم اعصاب شروع به بررسی دقیق پاسخ مغزی پشت این پدیده کرده و در پی یافتن این پرسش هستند که چرا همزادپنداری با خود برای بسیاری از افراد کار سختی است.

مگان میر (Meghan Meyer) استادیار کالج دارتماوث در نیوهمپشایر، ایالات متحده آمریکا اخیرا از شرکت کنندگان مطالعه خود خواست همپوشانی تسلسل با خود آینده شان را در مقاطع مختلف تخمین بزنند. در یکی از این آزمایش ها، شرکت کنندگان باید با کنترل کردن همپوشانی دو دایره که بسیار شبیه آزمایش های هرشفیلد بود، شباهت خود فعلی و خود آینده شان را تخمین بزنند. نها این کار را چند بار تکرار کردند در حالی که در ۳ ماه، ۶ ماه، ۹ ماه و یک سال آیند.

“اگر شما با خود آیندهتان با قدرت همزادپنداری کنید، بیشتر برای مراقبت از بدن خود مطمئن شوید که در سالهای پیش رو از سلامت بهتری بهره مند شوید.”

مطابق با نتایج هرشفیلد، میر نیز نشان می‌دهد که شرکت‌کنندگان از خود آینده‌شان به سرعت می‌آیند. با این جالب اینجاست که این حال تغییر با نظر گرفتن نقاط بعدی به وضعیت ثابت رسید. به این ترتیب، تفاوت اندکی میان نه ماه و یک سال وجود داشت و ما می توانیم حدس بزنیم اگر نقاط دورتر را هم در مطالعه گنجانده بودیم همین نتیجه به دست می آورد. مِیِر اظهار می‌کند که آن‌ها نسبت به خود آینده‌شان در حال «مبهم‌تر» شدن بود و بسیار کمتر.

این موضوع در نتایج اسکنهای امآرآی کارکردی نیز منعکس شد، در این اسکنها شواهد جالبی یافتند که حاکی از این است که ما در هنگام عصبی فکر می کنیم به خود آیندهمان واقعاً به شخص متفاوتی فکر می کنم. از شرکت‌کنندگان علاوه بر در نظر گرفتن نظر در مقاطع زمانی متفاوت در خواستی تا به یک غراً انجام شود

با پیشروی شرکت کنندگان در طول جدول زمانی – تصویر کار در شش ماه آینده – فعالیت های مغز مربوط به شروع به شبیه شدن به واکنش به اک سیاستمدار شد. میر میگوید: «همون طور که شما روینده حرکت میکنید، شیوهای که خودتون رو میکنید تفاوت زیادی با روشهایی که اونگلا مرکل رو تصور میکنن نداره. این موضوع با این ایده‌ی فسلفی سازگاره که رفتار شما با آینده‌ای دورتون شبیه به یه غریبه‌س.
ما برای تصور خودمان تقلا می‌کنیم، اما اگر بتوانیم این کار را انجام دهیم، به نفع‌مان بو.

با در نظر گرفتن مزایای زیاد برای امنیت مالی، سلامتی و شادی کلی ما، طبیعی است که ندانیم آیا میتوانیم حس ارتباطمان را با خود آیندهمان تقویت کنیم.

تحقیقات هرشفیلد چند پیشنهاد می دهد. در یک سری آزمایشات، شرکت‌کنندگان یک محیط مجازی را با آواتارهای شخصی وارد کردند که شب بودند. همانگونه که انتظار میرفت، آنها را بیشتر با خود آینده قرار دادند و در بعد دیگری، مسئولیت پذیری مالی بیشتر از تصمیم گرفتند، برای مثال احتمال کنارن پول برای بازنشستگی بیشتر شد. هم‌اکنون اپلیکیشن‌های ویرایش عکس‌های زیادی وجود دارد که به شما امکان می‌دهد چهره‌ای پیری خودتان را ببینید و این نوع فناوری را می‌توانید در برنامه‌های آموزشی گنجانده شود تا افراد را به فکر کردن دقیق‌تر درباره سلامتی و تندرستی آینده‌شان ترغیب کند.

برای آزمودن این یافته می توانید یک تمرین ساده را در نظر بگیرید، به عنوان مثال برای 20 سال آینده خود نامهای خطاب به خودتان بنویسید و از چیزهایی که هم اکنون برای شما بیشترین اهمیت را دارند و از برنامه هایتان برای دهه های آینده بنویسید. درست منظره‌ای آواتارهای سالخورده، این تمرین ساده مردم را ترغیب می‌کند احساس ارتباط بهتری با خود آینده داشته باشند و در نتیجه تغییراتی را برای تغییر رفتاری مثبت کنند.

مطالعات هرشفیلد نشان داده است که این تمرین مقداری است که افراد مصرف می کنند در هفته های بعد از آن بالا برده می شوند، نشانه هایی از این تغییر مثبت است که آنها شروع به گرفتن سلامتی بلندمدت کرده اند. اگر شما هم برای انجام این تمرین هستید، هرفیلد پیشنهاد می دهد می توانید با نوشتن یک پاسخ از آینده، مثبت آن را تقویت کنید، زیرا این کار شما را به دیدگاه بلندمدت خواهد کرد.

همان طور که ممکن است انتظار داشته باشید، هرشفیلد تحقیقاتش را در زندگی خودش هم اعمال می کند. برای مثال وقتی با استرس ها و ناامیدی های فرزندپروری می شود سعی می کند خودش را جای خود آینده اش بگذارد تا ممکن است چگونه رفتار کند امروز خودش واکنش نشان می دهد. او می‌گوید: «سعی می‌کنم به این فکر کنم که آیا خود آینده‌ای من به طریقی که با خودم رفتار می‌کنم افتخا می‌کنم.

شاید شروع “گفتگو” با یک خیالی عجیب به نظر برسد، اما وقتی خود آینده ای شما در ذهنتان زنده می شود، فداکاری های شخصی کوچکی که برای حفظ سلامت و سلامت شما نیاز دارید بسیار آسان تر می شوند و در سال های پیش از شما به خاطر این موضوع می شوند. دوراندیشی تشکر کرد.

منبع: بی بی سی