زندگی در روستای آلزایمری ها

روزنامه خراسان – فاطمه قاسمی: آلزایمر یک بیماری پیش رونده زوال حافظه و کارهای مهم ذهنی است که به دست دادن مهارت های فکری و اجتماعی، ارتباطی، گفتار، داوری و بسیاری از جنبه های عملکرد روزانه مغز می شود. گاهی اوقات این بیماری به حدی شدید می‌شود که افراد زندگی را دست‌خوش بزرگ‌تر می‌کند، به‌طور مثال ممکن است فراموش کنند که غذا بخورند یا حتی سالم درست کنند، یا ممکن است به اندازه کافی مایعات بنوشند و همین طور به بی‌آب شدن بدن. و مشکلاتی در سلامت می‌شوند و …. بیماری خاص برای این بیماری به طور موقت به طور موقت بهبود می‌بخشد، اما در نتیجه به استقلال می‌رسد، حفظ و سلامت روان بیمار شاید درمان نشود.

در این بین، یکی از حقایق عجیبی است که درباره هارد و بیشتر آن بیاطلاع از التند، این است که این کشور یک روستا برای آلزایمریها دارد! در شهر کوچک «ویسپ» در هلند، یک روستای محصور شده است که به آن روستای هوگویک می‌گویند. این روستا برای نگهداری از افراد مسن مبتلا به آلزایمر طراحی و ساخته شده و کسانی هستند که از آلزایمر یا زوال عقل رنج میبرند، اجازه زندگی در آن جا را دارند.

جالب است که طبق آخرین آمار سازمان بهداشت جهانی در سپتامبر 2019 بیش از 50 میلیون نفر در جهان به بیماری آلزایمر مبتلا هستند و هر ساله حدود 10 میلیون مورد جدید تشخیص داده و پیشبینی می شود این آمار تا سال 2030 به 82 میلیون و تا 2050 به میلیون می رسد. نفر در کشور های کمبرخوردار می رسد. در پرونده زندگی امروز سلام به معرفی سبک زندگی مردم روستای “هوگویک” در هلند میپردازیم، روستایی که بارزترین تفاوتش با روستاها و شهرهای دیگر این است که پرستاران و دکترهای زیادی در آن جا به صورت 24 ساعته کار میکنند و حواسشان حتی به صورت نامحسوس هم هست. به افراد سالخورده در این روستا تا مشکلی، سلامتی‌شان را تهدید نکند.

مراحل شکل‌گیری ایده ساخت روستای «هوگویک»

در شهر کوچک «ویسپ» در حومه آمستردام هلند، روستای محصور شده به نام «هوگویک» قرار دارد که رسانه دارد. این روستا با هدف نگهداری و زندگی افراد مسن و مبتلا به آلزایمر طراحی و ساخته شده است. هوگویک پیش از این در سال ۱۹۹۳ به عنوان بیمارستانی معمولی برای نگهداری از آلزایمرها فعالیت می‌کرد. بنیان گردان و ایده‌پرداز این روستا، «ایوان ون‌آمرونگن» خودش یکی از کارمندان بیمارستان هوگویک بود.

او وقتی از مادرش تماسی مبنی بر سکته درمانی و مرگ پدرش دریافت کرد، تنها فکری که آرامش می‌کرد. از همان زمان تصمیم گرفت که خانه های سالمندان را به محلی تبدیل کرد، خوشایندتر، واقعی تر، با خدمات مراقبتی انسانی و به دور از حال و هوای بیمارستانی تبدیل کند. «فرانک ون‌دیلن» و «مایکل بول» که هر دو انگیزه شخصی قوی برای طراحی این مکان، معماری این روپذ است.

فرانک با داشتن فرزندی ناشنوا و مایکل با مادربزرگی آلزایمری، از چالش‌های مراقبتی این بیماران کاه. فرانک برای پیاده سازی هرچه بهتر در این شهر هفته ها به عنوان پزشک مقیم در میان این بیماران زندگی کرد تا با همه کیفیت زندگی ها و امکانات لازم برای بهتر این افراد آشنا شوند. هوگویک مجهز به بهترین و به‌روزترین امکانات رفاهی و امنیتی برای حفاظت از ساکنانش است. ساختمانها شبیه به هم و در ظاهر مشخصه خاصی ندارند، اما در عوض همه پیشبینیهای لازم برای زندگی شاد و عادی در آن برای یک بیمار به آلزایمر انجام شده است.

فضاهای داخلی، عمومی و شخصی همگی مناسب با نیاز به این بیماران طراحی و مسیرها، راههای ورودی و خروجی در این روستا در نظر گرفته شده است تا بیماران مبتلا به صدمه یا سردرگمی در پیدا کردن راهها نشوند. این روستا در ابتدا با 23 خانه برای اقامت 152 سالمند در فضایی معادل 10 زمین فوتبال در سال 2009 ساخته شده و در سالهای بعد با گسترش فضا به تعداد خانه ها و ساکنان آن هم اضافه شد. هزینه ساخت هوگویک ۱۹.۳ میلیون یورو بود که بخش عمده آن توسط دولت هلند و بقیه آن با حمایت مالی سازم.

نوع سبک زندگی به ساکنان

در هوگويک هر سالمند بر اساس روش زندگي پيشين و سطح سلامت، در خانه‌هاي متفاوت همراه با امكانات م سبک زندگی در این روستا به دسته‌های مختلف تقسیم می‌شود: شهری، لوکس، معمولی، مذهبی، صنعتی، ان. خواسته ها، استانداردها، پیشینه زندگی، علایق بیمار و گفتگو با خانواده بیمار، تعیین کننده نوع س

در مرحله ساکنان خانه، همخانه، مراقبت مراقبتی، خدمات و نوع چیدمان را بر اساس عقاید شک. ساکنان در هر نوع سبک زندگی، همه استقلال شخصی و حریم خصوصی‌شان نامحسوس حفظ خواهد شد. این کنترل به این معنا نیست که آن‌ها در زندگی روزمره و محیط اطرافشان تصمیم‌گیرنده باشد. به عنوان مثال در سبک زندگی صنعتی، ساکنان به حرفه و شغلی که نزدیک هستند و این عشق را به موضوع موضوع می پردازند. نها لوله کش، نجار، بنا و … بوده اند و جو خانه این افراد گرم و دنج با چیدمانی سنتی است.

مهم ترین سرگرمی این افراد در خانه پخت و پز غذاهای قدیمی است. همچنین گاهی اوقات از مهارت این افراد برای کارهای ساده در روستا استفاده می شود. هنر، فرهنگ و ادبیات مشترک ساکنان سبک زندگی فرهنگی است. این افراد شیفته کتابخوانی و مطالعه هستند و از تئاتر، فیلم، موزه‌گردی و کنسرت لذت می‌برند. هر روز برای وعده صبحانه سحاوتمندانهای سرو و در وعده شام ​​و ناهار جانبی رعایت می شود یا در سبک اندونزیایی آن چه که دور هم غذا خوردن و دو وعده غذای گرم یکی از غذای اندونزیایی و دیگری غذای کلاسیک هلندی است.

امکانات جالب روستای آلزایمری ها

در هر خانه شش تا هشت نفر با بیشترین وجه مشترک و یک یا چند کارمند مدیریتی ثابت، بسته به سبک زندگی. در همه خانه ها خانه های مولی امور روزمره مثل آشپزی، باغبانی، نظافت، نظافت و … وهمچنین خریدهای ریق فروشگاه های داخل روستا انجام می شود. این روستا دارای خیابان‌ها، میادین، باغ‌ها و پارک‌هایی است که ساکنان آن می‌توانند با خیال راحت در آب باشند.

درست مانند هر روستای دیگر، هوگویک مجموعه‌های از امکانات مانند رستوران، سینما، تئاتر، استخر د این افراد نمی توانند در ضایعات در ضایعات، به پارکها و باغبانها کمک کننها با نشستن روی نیمکت در ضایعات باز روحیه خود را بهبود بخشند. این روستا بر آن چه ساکنانش می‌تواند انجام دهد و نه آن چه نمی‌تواند. لزایمری‌ها به شدت می‌شوند که از نظر جسمی فعال باشند تا به همان ذهن‌شان هم درگیر شود. افراد خارج از این روستا هم می‌توانند از این امکانات استفاده کنند و به این منابع درآمدی دیگر داشته باشند

مراقبت نامحسوس کادر پزشکی

۲ پرستار و پزشک در ۲۴ ساعت شبانه روز در این روستا ساکن هستند و همه جوره حواسشان به افراد سالخور است. در واقع بهداشت، بیماران ساکن در این روستا را درمان نمی کنند بلکه فقط مراقب آنها باشند چرا که آنها باید ساکنان پیش از این باشند که یک انسان هستند که حق زندگی عادی دارند و با این دیدگاه هیچ برنامه ای برای تغییر عادت های معمول آنها ندارند.

ساکنان در مقایسه با خانه‌های سالمندان سنتی داروی کمتر مصرف می‌کنند، بهتر غذا می‌خورند و با خو مراقبان لباس های روزانه معمولی را به جای لباس کاری و روپوش های سفید پزشکی می پوشند و در ظاهر با نقشی دیگر به آلزایمری ها خدمات ارائه می دهند تا باعث ناراحتی و ترس در مبتلایان نمی شوند. مثلا بعضی از پرستاران در نقش خدماتی باغبان یا فروشنده به غیرمستقیم مراقب ساکنان روستا ه

لطفاً برای خروج پیدا کنید!

تنها یک برای خارج شدن ساکنان از راه حفاظت از دنیای جدیدشان وجود دارد، آن هم دری است که 24 ساعت قفل است و نامحسوس با شدیدترین خطر امنیتی محافظت می شود تا ساکنان روستا دچار سرگردانی نشوند. اگر یکی از ساکنان در خروجی نزدیک باشد، نگهبان خیلی محترمانه می‌گوید که این قفل است و بهتر است. اما ساکنان برای گردش در محدوده آزاد هستند، می توانند از فروشگاه ها بازدید و خرید کنند، موها و سر و صورتشان را در آرایشگاه ها صفا بدهند یا در یکی از 25 باشگاه تفریحی و ورزشی موجود در هوگویک فعالیت کنند.

این باشگاه‌ها علاوه بر مزایای روانشناختی که باعث بهبود سلامت جسمی عمومی آن‌ها هم می‌شوند. دوربین‌هایی در سراسر روستا نصب شده اند و ساکنان را دقیقاً زیر نظر دارند تا مبادا به صدمه بز در نمونه‌هایی از روستایی که در کشور فرانسه در حال ساخت است، انجام کارهای مختلف و خروج از خانه و حتی رفتن به مناطق سرسبز و جنگلی را انجام دهید.

پاپ پول مخصوص روستای اهالی

مدیریت امور مالی و مفاهیم عددی غالبا یکی از مهارتهای پیچیده برای مبتلایان به آلزایمر است تا جایی که ممکن است به ناتوانی در شناخت اعداد و حساب و کتاب تبدیل شود. به همین دلیل هوگویک از پول روتین استفاده نمی‌کند و هیچ آرزوی معتبری در محدوده روستای مبادله نمی‌شود. فقط به عنوان عادی سازی و شبیه سازی به یک زندگی عادی ماهانه مقداری پول، نه آرزوی واقعی به ساکنان هر خانه برای خرید ملزومات کوچک مانند خمیردندان، تنقلات و لوازم مصرفی شخصی پرداخت خواهد شد. ساکنان هر خانه با توجه به سبک زندگی و نیازشان به تصمیم می‌گیرند که این مقدار پول را چگونه بود.

غندگی غیر رایگان ، ولی نسبتا ارزان در این روستا

مراقبت از هر بیمار آلزایمری برای در این روستا پنج تا شش هزار یورو در ماه است، اما زندگی با حمایت دولت به درآمد و شرایط اقتصادی شان، تخفیف و یارانه شامل حالشان می شود. هزینه بیماران برای اقامت در خانه های سالمندان سنتی حدود 10 هزار یورو در ماه است یعنی اقامت در این روستا گاه حتی بسیار ارزانتر از ماندن و اقامت در خانه سالمندان معمول در شهرهاست.

مدیران هم با ارائه گزارش های روزانه به خانواده ها برای خاطرجمعی آنها تلاش می کنند و به آنها اطمینان می دهند که ساکنان را به اندازه کافیات اجتماعی عادی دارند. به این شکل اعضای خانواده بیمار نگران کمتری به دلیل ناآگاهی از روند درمان بیمار توسط کادر و نگذاش

وهشگران درباره این روستاها چه می‌گویند؟

بیماری آلزایمر در سال‌های بعدی رشد تصاعدی پیدا کرده است و طبق پیش‌بینی بررسی‌ها در آینده نه چند. محیط و سبک زندگی این افراد، در سلامت آن‌ها بسیار تعیین‌کننده است. زندگی در یک اجتماع معمولی برای بیماران مبتلا به آلزایمر به علت آسیب های مغزی و از کارافتادگی بخش های مربوط به تفکر، تفکر و حافظه آسان نیست و این افراد به خوبی با دیگران ارتباط ندارند. از این بیماران با سوانحی، برخی از آنها به عنوان ارتفاع، از مصرف دارو، مصرف دارو، مصرف دارو، انزوا و س س س استفاده می کنند.

به گفته پزشکان یک محیط زندگی هدفمند، آرام و با استانداردهای مراقبتی برای این بیماران، آرامش، اعتماد به نفس، استقلال، هویت شخصی، سرزندگی و فعال بودن به همراه دارد و این همان تفاوت بارز روستای هوگویک با سایر آسایشگاه های مخصوص نگهداری از بیماران است. است.

خانه های سالمندان سنتی با ظاهری بیمارستانی، درگوا بیماری به بیمار مبتلا و مدام به آنها تبدیل می شود که شما بیمار هستید، نمی توانید از خودتان مراقبت کنید همه چیز را فراموش کنید و …، اما در هوی یک ساکنان در خانه خود و … مانند افراد سالم زندگی و با دیگران مراوده می‌کنند. عملکرد موفق هوگویک در طول این سالها دیگر مانند ایالات متحده، فرانسه، انگلستان، ایرلند، آلمان، ژاپن، نروژ، سوئیس و استرالیا را هم برای بهکارگیری ایده بینظیر کشور در مقابله با این مشکل جهانی ترغیب آمریکا کرده است.